Miejska Biblioteka Publiczna

Wysiedleni - to ludzie, którzy musieli porzucić swoje domy na wschodzie Polski i przenieść się setki kilometrów na zachód albo północ kraju, bo po II wojnie światowej zostały zmienione granice Polski. Decyzję o tej zmianie podjęły mocarstwa - USA, Wielka Brytania i Związek Radziecki - podczas konferencji w Jałcie i Poczdamie w 1945 roku. Zmianom granic towarzyszyły ogromne migracje ludności - Polaków, którym nakzanao przeprowadzić się na tak zwane Ziemie Odzyskane, i Niemców, którzy musieli opuścić te ziemie. Przesiedlono dwa miliony Polków i trzy miliony Niemców.

Kazia Łobodziec mieszka w Gródku Jagiellońskim niedaleko Lwowa. Dobrze jej w tej wieloetnicznej społeczności. Polscy, ukraińscy i żydowscy mieszkańcy pomagają sobie, wspólnie pracują i świętują. Wybuch II wojny światowej kładzie się cieniem na losie wszystkich mieszkańców. Wiele przyjaźni nie przetrwa tej próby. Na szczęście Kazia i Rózia dalej są nierozłączne. Razem łatwiej im opuścić Gródek w 1945 roku i wraz ze swoimi rodzinami i większością sąsiadówi przeprowadzić się na Ziemie Odzyskane - do Żarku koło Jaworowa.
Tam zaczynają niełatwe wspólne życie z niemieckimi rodzinami. Kazia nie zawsze wie, jak się zachować względem niemieckich sąsiadów. Podpatruje przyjaźń Stasia Gałuszki i Brygidki Klauss. Oni wiedzą najlepiej, co jest tak naprawdę ważne w życiu.
Poznajcie historię małej Kazi i przyjaźni mimo różnic religijnych i kulturowych.

Bohaterką Wytwórni wód gazowanych jest nestorka rodziny Eleonora Jarecka, de domo Pstrońska, którą czytelnik poznaje jako Babkę w chwili jej gwałtownej i tajemniczej śmierci. Potem narracja cofa się o 100 lat do momentu narodzin, dzieciństwa, czasu pierwszych miłości, małżeństwa i walki - nie zawsze etycznymi środkami - o dobre życie w czasach realnego socjalizmu.

Relacje Eleonory z innymi nigdy nie są letnie, zawsze pragmatyczne, jak w przypadku ocalałego z zagłady Żyda Bluma, w którego domu zamieszkuje z rodziną, połączona więzią niechęci, poczucia winy, interesów i umiejętnością manipulowania ludźmi. To jego właśnie Eleonora namówi do reaktywacji zniszczonej wytwórni wód gazowanych. Ale okaże się, że wszystko ma swoją cenę. Niekiedy krwawą.

W miarę jak płyną lata, Eleonora próbuje rozliczyć się z własną przeszłością. Toczy spory z wnuczką, z którą łączy ją bardzo bliska, choć niełatwa relacja. Sara zarzuca jej kreatywną pamięć i bardziej wyczuwa niż wie, że Babka nie do końca jest szczera. Ta nieustannie wraca do przeszłości, żeby ją sobie obejrzeć z innej perspektywy, uwypuklić jakiś jej detal, ujawnić prawdziwą historię, lub ją zatrzeć, ale nadal najważniejszy jest dla niej czas teraźniejszy. Smakuje ostatnie okruchy swojego życia i ukrywa stare tajemnice, których wierzchołek pojawia się zupełnie nieoczekiwanie.

Wtedy okazuje się, że witalna i charyzmatyczna Eleonora była trochę inna, niż się wszystkim wydawała.